| « از بمب‌گذاری تا خواستگاری! | نفسِ عمیقِ قبل از غواصی » |
این تصویر، یک عکس یادگاری معمولی نیست؛ اینجا هر چهره، روایتی دارد. روایتی از مادرانی که در دلِ روضه‌ها با اشک چشم، شیرِ مقاومت به کام فرزندانشان ریختند. شیری که در رگ‌های این نسل، زمزمه‌ی «یا حسین» و شعار «مرگ بر اسراییل و مرگ بر آمریکا» را جاری کرد.
نسلی که در آغوشِ سینه‌زنی‌ها بزرگ شدند. با نوای «حسین جان» به خواب رفتند و بیداری‌شان را با فریادِ «لبیک یا خامنه‌ای» آغاز کردند.
پشت این نگاه‌های استوار، سایه‌ی پدرانی‌ست که شب‌های محرم، اشک‌هایشان را به جوهرِ وفا و صبح‌های مقاومت، دعاهایشان را به نیزه‌های آهنین تبدیل کردند.
مجلس عزای حسینی از نظر امام موسی صدر باید دانشگاهی باشد که در آن دلاورانی را برای نبرد با دشمن اسرائیلی فارغ‌التحصیل کند. امروز این چهره‌ها ثمره‌ی همان تربیت آگاهانه‌اند. روضه‌هایی که شور حسینی را با شعور درآمیختند و اشک‌ها را به سلاحی برای بیداری تبدیل کردند.
این تصویر، گویای یک عقیده‌ی زنده است که نسل به نسل منتقل شده. اگر از نزدیک بنگری در چشمانشان، آتشِ عشق به اهل‌بیت و در رگ‌هایشان خروشی از خونِ یزیدی‌ستیزان را می‌بینی. این چهره‌ها، نسل جدیدِ جبهه‌ی مقاومت‌اند.
موضوعات: دست‌نوشته‌هایم
فرم در حال بارگذاری ...
