کویرم تشنه باران

دیگه وقتشه از دنیای مجازی یه کم فاصله بگیریم و برسیم بـه:

 «أَلدَّرسُ، ثُمَّ الدَّرس، ثُمَّ الدَّرس»

+  با آرزوی موفقیت برای همه دوستان.

++  برای منم دعا کنید، امتحاناتم رو خوب بدم.

+++ اینم یک عکس هنری از من موقع درس خوندن. ( :

باز هم جمعــه آمد و دلم هوایی شده، هوایی کــه عطــر و بوی گل نرگس را کم دارد ...

« اَللّهُـمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَــرَج »

دقیقه نود و پنج بازی؛ یعنی تو وقت اضافه، اونم لحظات آخر، یک گل به خودی نتیجه بازی را عوض کرد؛ مراکش را بهت زده از شکستی ناباورانه و ایران را غرق شادی از چشیدن لذّت پیروزی…

من: «گل به خودی؟! گل به خودی؟! یادم اومد! طرح گل به خودی!»

طرح گل به خودی نام طرحی‌ست که، مدتی پیش در یکی از کانالهای* وابسته به کانال رسمی «khamenei.ir»  دیده بودم؛ به همراه گزیده‌ای از سخنان مقام معظم رهبری که فرمودند: «… یک آماری را آوردند به بنده نشان دادند که فلان مقدار واردات، چقدر شغل را در کشور از بین می‌برد! آن وقت ما از بیکاری جوان‌ها می‌نالیم؛ واردات هم همین طور بیخودی مثل سیل وارد کشور می‌شود».**

و چقدر این گل به خودی دردناکه…

دوست داری تجربه خوشایند منو ببینی؟!  کلیک کن

  ـــــــــــــــــــــــــــــــ

 *  nojavan.khamenei.ir
**  بیانات مقام معظم رهبری در اجتماع زائران و مجاوران حرم مطهر رضوی 1397/1/1

 خورشید فطر طلوع کرده و گوش شهر پر شده از بانگ «اللَّهُ أَكْبَرُ اللَّهُ أَكْبَرُ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَكْبَرُ اللَّهُ أَكْبَرُ وَ لِلَّهِ الْحَمْدُ الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَى مَا هَدَانَا وَ لَهُ الشُّكْرُ عَلَى مَا أَوْلانَا». مسلمین دسته دسته می روند به سوی آغازی دوباره، به سوی فطرت خدایی، میثاق نخستین، پذیرش ربوبیت الهی، صف بندگی خدا ... و چه با شکوه در جایگاه بندگی تو ایستاده اند و همنوا با هم می خوانند: «أللَّهُمَّ اَهْلَ الْکِبْرِیاَّءِ وَالْعَظَمَةِ ...».

اکنون که در نقطه آغازیم چشم امیدمان به جود و جبروت توست که ما را شایسته عفو و رحمت خود قرار دهی؛ دست به دعا بر می داریم و زمزمه می کنیم «... اَنْ تُدْخِلَنى فى کُلِّ خَیْرٍ ... وَاَنْ تُخْرِجَنى مِنْ کُلِّ سُوَّءٍ ...» و چه شیرین است این زمزمه، به راستی که بهترین عیدی خالق به مخلوق است.

پ . ن : عید فطر بر همه شما مبارک + التماس دعا  

مهمانی به انتها رسیده، رمضان بار سفر بسته و در حال کوچ از دنیای روزمره ما و پیوستن به صفحات تاریخ است. چقدر زود به آخر رسید. انگار همین دیروز بود که عاشقانه در انتظار آمدنش لحظه‌ها را می‌شمردیم ...

چقدر دلم تنگ می‌شود برای لحظه لحظه‌های بودنش، برکت سفره‌های افطار و سحرش، نجواهای شبانه و خودمانی با ربُ‌الأَربابش، نسیم سحرگاهانش، صدای ربنای لحظه افطارش، شب‌های بی‌مثل و مانند قدرش، دعای افتتاح و ابوحمزه و جوشن کبیرش و عطر و بوی قرآنیش.

چه حس غریبی دارم ... بغض راه گلویم را بسته و زبانم صامت شده از وداع با او. خدایا این رمضان را، رمضان آخر من قرار مده؛ من به امید دیدار دوباره‌اش به انتظار می‌نشینم.

ای ماه برکت، رحمت، مغفرت و ای ماه خوب خدا به امید دیدار ...