کویرم تشنه باران

صدای همهمه‌شان می‌آمد. درِ کلاسشان را باز کردم. آه و ناله‌شان بلند شد. نگین گفت: «آخه اینا چیه ما می‌خونیم؟ به چه دردمون می‌خوره؟»

اسماء گفت: «اتفاقا بابام گفته تاریخ خیلی به دردتون می‌خوره.»

گفتم: بچه‌ها به‌جای این حرف‌ها تا شروع امتحان، نکات مهم را مرور کنید.

نگین گفت: «خانم میشه از من بپرسید؟!» پشت بندش هم مهلا. 

میان پرسش و پاسخمان، مهلا با اشاره به نقشه‌ی ایران گفت: «خانم نگاه کنید تو‌ دوران صفویه چه ایرانِ تُپلی داشتیم. حیف که بخاطر بی‌لیاقتی حکومت‌ها، خیلی از شهرها از ایران جدا شد.

مهلا، کسی بود که پس از اغتشاشات دچار دوگانگی شده بود. گفتم: می‌دونستی عده‌ای با شعار زن زندگی‌ آزادی، دنبال تجزیه‌ی ایران بودند؛ اما به لطف وجود رهبری شایسته ما ایرانی مقتدریم.

یکی چون من، عمری در ظلمات حصارها و حجاب‌ها مانده است و در خانه‌ی عمل و زندگی، جز ورق و کتاب، منیّت نمی‌یابد و دیگری در اول شب یلدای زندگی سینه‌ی سیاه هوسها را دریده است و با سپیده‌ی سحر عشق، عقد وصال و شهادت بسته است.

 مَنْ کُنْتُ مَوْلاهُ فَهذا عَلِىٌ مَوْلاهُ، وَ هُوَ عَلِىُّ بْنُ أَبى طالِبٍ أَخى وَ وَصِیّى، وَ مُوالاتُهُ مِنَ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ أَنْزَلَها عَلَىَّ؛ 

هر آن که من سرپرست اویم، این على سرپرست اوست. و او على‌بن ابی‌‏طالب است؛ برادر و وصى من که سرپرستى و ولایت او حکمى است از سوى خدا که بر من فرستاده شده است. 

^{_{خطبه غدیر}}

 فَضِّلُوا عَلِیّاً فَإِنَّهُ أَفْضَلُ النَّاسِ بَعْدى مِنْ ذَکَرٍ و أُنْثى؛ 

على را برتر دانید؛ که او برترینِ مردمان از مرد و زن پس از من است.

^{_{خطبه غدیر}}

 مَعاشِرَالنَّاسِ، السّابِقُونَ إِلى مُبایَعَتِهِ وَ مُوالاتِهِ وَ التَّسْلیمِ عَلَیْهِ بِإِمْرَةِ الْمُؤْمِنینَ أُولئکَ هُمُ الْفائزُونَ فى جَنّاتِ النَّعیمِ؛ 

هان مردمان! سبقت‏ جویان به بیعت و پیمان و سرپرستى او و سلام بر او با لقب امیرالمؤمنین علیه‌السلام، رستگارانند و در بهشت‏‌هاى پر بهره خواهند بود. 

^{_{خطبه غدیر}}