« یاد ماه رمضان بچگیهایم | تو یک لحظهی نابی » |
مرا میگوید ...
منی که ادعای بندگی خدا را دارم
اما غرق در ظلماتِ مَنیَّتم، هر بار جسارت کردم و طغیان نمودم.
شده یکبار به پهنای صورت اشک بریرم؛ لب بگشایم و اینگونه اقرار کنم؟!
أَنَا الَّذِی أَوْقَرَتِ الْخَطَايَا ظَهْرَهُ وَ أَنَا الَّذِی أَفْنَتِ الذُّنُوبُ عُمُرَهُ وَ أَنَا الَّذِی بِجَهْلِهِ عَصَاكَ وَ لَمْ تَكُنْ أَهْلًا مِنْهُ لِذَاكَ.
دعای شانزدهم صحیفه سجادیه
فرم در حال بارگذاری ...