کویرم تشنه باران

بعضی جملات را باید قاب گرفت و زد روی دیوار تا مدام جلوی چشمانت باشد، تا مدام ببینی‌اش، تا مدام در ذهنت تکرار شود...

چند وقتی‌ست که یک دوست خوب* همدم و مونس من شده است. گاهی آنچنان غرق در سخنانش می‌شوم که گذر زمان را حس نمی‌کنم. هر چقدر هم که برگردم و سخنانش را مرور کنم، برایم تکراری نمی‌شوند. سخنانش مثل حبه‌ی قندی در وجودم حل می‌شوند. همینقدر شیرین و دوست‌داشتنی...

هر روز یک تکه از سخنانش را برای خودم قاب می‌کنم. قاب امروزم را از همه بیشتر دوست دارم. نصبش کرده‌ام بهترین گوشه‌ی قلبم، بهترین گوشه‌ی ذهنم، بهترین گوشه‌ی همه‌ی زندگیم...

همیشه در ایام عید غدیر، معمول است، که مردم این را می‌خوانند: «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی جَعَلَنَا مِنَ الْمُتَمَسِّکِینَ بِوِلاَیَةِ عَلِی بنِ أبی‌طالبٍ عَلَیهِ‌السَّلام». بنده به دوستانم غالباً این‌جور می‌گویم، می‌گویم نگویید ‌«الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی جَعَلَنَا»، می‌ترسم دروغ باشد، بگویید: «اَللهمَ اجعَلنا مِنَ الْمُتَمَسِّکِینَ بِوِلاَیَةِ عَلِی بنِ أبی‌طالبٍ عَلَیهِ‌السَّلام»؛ خدایا ما را از متمسکین به ولایت قرار بده، ببینیم هستیم یا نه...*

در این قاب تامل کنید! چقدر اهل ولایت هستیم؟! ولایت علی، فقط به دوست داشتن نیست، به زبان گفتن نیست، ولایت علی یعنی در افکارت، در اعمالت در ذره ذره‌ی زندگیت پیرو علی باش. در عمل نشان بده که ما «اهل کوفه نیستیم، علی تنها بماند».

_{* طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن}