طراح داشت ابعاد آشپزخانه را اندازه می‌زد، برای طراحی کابینتها.
ـ «جِناب، اُپِن باشه یا جزیره؟ البته، جزیره تو بورسه».
کجا بودیم و به کجا رسیدیم! آشپزخانه‌های قدیمی (مطبخ) که در کُنجی از حیاط خانه بود و در عین سادگی با بو و بَرِ غذاهای سنتی‌اش هوش از سر آدمی می‌بُرد. کم‌کم آشپزخانه‌ها به قلب خانه نفوذ کردند. دیوارهایی که برداشته شد یا به قولی آشپزخانه‌هایی که اُپن شدند. گاهی برخی با زدن پرده و امثال آن، این اُپن را به نااُپن تبدیل می‌کردند؛ و بعد از آن اُپنهایی که تبدیل شدند به جزیره‌ای کوچک در میان آشپزخانه.
فِی الحال معلوم نیست که کجا آشپزخانه است و کجا پذیرایی؟! اصلاً حدّ و مرزی بین آنها وجود ندارد. سنگر بانوی خانه تبدیل می‌شود به نمایشگاهی در معرض دید همگان. خُب باید تجهیزات و چیدمانش هم طوری باشد که تعریف و تمجید مهمانانی که از پذیرایی به آشپزخانه بانو نگاه می‌کنند را به همراه داشته باشد؛ و اینجاست که می‌رویم به سوی تجملات و...
خوب که نگاه می‌کنم، می‌بینم فرهنگ بیگانه چقدر در میان ما جا باز کرده؛ شاید هم نادوست زده باشد به هدف! آنجا که گفتند حجاب برتر فقط چادر نیست و با مانتو هم می‌توان حجاب داشت؛ مانتوها، آستینها، شلوارها و روسری‌هایی که روز به روز کوتاه و کوتاه‌تر شدند و بانوانی که تبدیل شدند به کالایی نمایشی برای عرضه به دیگران؛ حجابهایی که اُپن شدند و بعد هم جزیره؛ نه تنها برای زنان، که برای مردان هم...
حواسمان هست که به کجا کشیده شده‌ایم؟! اگر روزی بگویند که باید جزیره را هم برداریم و دیگر مد نیست، آنوقت چه باید کرد؟!
+ جناب همسر: «خانوم، خانوم، حواست کجاست بالاخــره اُپن باشه یا جزیره؟!» اُپن، نه جزیره، نـــه... اصلاً نمی‌دونم!!!
36 نظر »
دقیقه نود و پنج بازی؛ یعنی تو وقت اضافه، اونم لحظات آخر، یک گل به خودی نتیجه بازی را عوض کرد؛ مراکش را بهت زده از شکستی ناباورانه و ایران را غرق شادی از چشیدن لذّت پیروزی…
من: «گل به خودی؟! گل به خودی؟! یادم اومد! طرح گل به خودی!»
طرح گل به خودی نام طرحی‌ست که، مدتی پیش در یکی از کانالهای* وابسته به کانال رسمی «khamenei.ir» دیده بودم؛ به همراه گزیده‌ای از سخنان مقام معظم رهبری که فرمودند: «… یک آماری را آوردند به بنده نشان دادند که فلان مقدار واردات، چقدر شغل را در کشور از بین می‌برد! آن وقت ما از بیکاری جوان‌ها می‌نالیم؛ واردات هم همین طور بیخودی مثل سیل وارد کشور می‌شود».**
و چقدر این گل به خودی دردناکه…
دوست داری تجربه خوشایند منو ببینی؟! کلیک کن
ـــــــــــــــــــــــــــــــ
* nojavan.khamenei.ir
** بیانات مقام معظم رهبری در اجتماع زائران و مجاوران حرم مطهر رضوی 1397/1/1
18 نظر »
در راستای حمایت از کالای ایرانی و تحقق شعار سال و ارائه راهکار با کمی دقت در مرور تاریخ متوجه می‌شویم که به طور واضح و روشن راهکارها برای ما مشخص شده‌اند. پس کمی دقت !!!
از آنجایی شروع می‌کنم که برای خرید لوازم‌التحریر مدرسه پسرم به یک فروشگاه رفته بودم و آنجا با یک قهرمان خیالی آشنا شدم؛ اِلسا!!! اولین بار بود که اسمش به گوشم می‌خورد. خریداری از فروشنده سِت لوازم‌التحریر اِلسا را درخواست کرد...! شاهزاده خیالی یک انیمیشن بیگانه! برایم جای سوال بود که چطور السا و هم قطارانش (سوپرمن، مرد عنکبوتی، باب اسفنجی، سیندرلا و ...) اینچنین اسطوره شده‌اند و دشمن تولیدات داخلی؟! این یک رخنه است؛ رخنه فرهنگی. یعنی وارد شدن فرهنگ بیگانه و قهرمانان ساختگی آنها در ذهن کودکان ما و تبدیل شدن آنها به اسطوره. یعنی عرضه فرهنگ بیگانه به جای فرهنگ اصیل ایرانی و اسلامی؛ و این رخنه فرهنگی دشمن است در مقابل کالاهای ایرانی و تولیدات داخلی که علاوه بر اینها عواقب سوء دیگری نیز دارد.
لازم است در این مورد قدری به عقب بازگردیم، سال 1393؛ سالی که از سوی مقام معظم رهبری به نام اقتصاد و فرهنگ، با عزم ملی و مدیریت نامگذاری شد. ایشان در پیام نوروزی سال 93 فرمودند: «فرهنگ مهمتر از اقتصاد است... رخنه اقتصادی قابل جبران است اما رخنه فرهنگی قابل جبران نیست.. کارزار فرهنگی اگر از کارزار نظامی مهمتر نباشد و اگر خطرناکتر نباشد، کمتر نیست... کارزار فرهنگی نیازمند عزم ملی است، حرکتی جهادی و کارآمد و مداوم...» بله! برای حمایت از کالای ایرانی ضروری است که فرهنگ‌سازی در این زمینه صورت بگیرد. فرهنگ‌سازیِ حفظ سبک زندگی اسلامی و ایرانی، آگاهی‌بخشی و هوشیار کردن مردم نسبت به تولیدات داخلی. که این امر همکاری و همیاری جمعی دولت، مردم، رسانه‌ها، تولیدکنندگان، طراحان و برنامه‌ریزان را طلب می‌کند.
اگر باز هم گذشته را مرور کنیم به نکته مطرح شده می‌رسیم. سال 1394، سالی که به نام دولت، ملت، همدلی و همزبانی؛ نامگذاری شد. مقام معظم رهبری در این زمینه فرمودند: «برای پیشبرد بهتر کارها دو کفه این شعار یعنی دولت و ملت باید همکاری گسترده و صمیمانه داشته باشند و به یکدیگر اعتماد کنند ...»
... مسئله دیگری که با آن مواجه شدم، جذابیت و تنوع رنگی بود که در لوازم‌التحریر خارجی دیده می‌شد؛ که همین موضوع؛ گرایش دانش‌آموزان و خانواده‌ها را به سمت جنس خارجی بیشتر می‌کرد. این مسئله گاهاً در مورد بقیه اجناس خارجی، به غیر از لوازم‌التحریر نیز صدق می‌کند؛ و لازم است که تولیدکنندگان در بحث نوآوری، خلاقیت، ایجاد تنوع، کیفیت، به روز بودن محصولات، انطباق با استانداردهای جهانی، تولید کالا مبتنی بر ذائقه مصرف‌کننده و ایجاد یک بازار رقابتی توجه بیشتری کنند.
دوباره تاریخ را ورق می‌زنیم. مقام معظم رهبری در پیام نوروزی سال 1391، سال تولید ملی و حمایت از کار و سرمایه ایرانــی فرمودند: «محصول داخلی را باید مرغوب، با کیفیت و با دوام تولید کنیم... تا آنجا که بتوانیم باید قیمت تمام شده را ارزان تمام کنیم...»
بنابراین لازم و ضروری است که دولت زمینه را برای تولید کالای با کیفیت و با هزینه کمتر فراهم کند تا تولید‌کننده، بتواند محصولات خود را با هزینه کمتر تولید و ارائه کند؛ همچنین از واردات کالای مشابه خارجی و قاچاق کالا به جدیت جلوگیری کند، و این مستلزم پایبند بودن به شعار سال اقتصاد مقاومتی، اقدام و عمل (1395) و تولید و اشتغال (1396) می‌باشد.
آنچه مشهود است، برای رسیدن به هدف امروز، باید معبرهای گذشته را به خوبی طی کرده باشیم تا بتوانیم شعار حمایت از کالای ایرانی را به درستی اجرا کنیم و این نیازمند یک عزم ملی است و یک حماسه، حماسه سیاسی و اقتصادی (شعار سال 1392) و ثمره آن چیزی نیست جز خودکفایی و رسیدن به عزت ملی ان شاء الله.
و در آخــر یک تجربــه موفق و خوشاینـــد
یکی از تجربیات موفق و خوشایند من، با افتخار خرید و استفاده از لوازم‌التحریر ایرانی و اسلامی برای فرزندانم است؛ که از لحاظ کیفیت و همچنین تنوع و جذابیت در رنگ و ظاهر با نمونه مشابه خارجی در رقابت است و البتـــه که پیروز.
* کیف و جامدادی یار مهــدی، محصولات آریا، پارس مداد، قاصدک، نور و سامان.
به قلم نویسنده وبلاگ، یار مهـــدی
ماجرای بشقاب چینی شکسته راخوندی؟اینجاست
← گلــ ــ ــو گاه قاچـــ ــــاق →
27 نظر » 
اندک اندک زمستان رخت بر می‌بست و ما در فکر تهیه وسایل نو برای خانه‌ی جدیدی بودیم که قرار بود، فصل بهار تحویل بگیریم، تا جایگزین وسایل کهنه و فرسوده قدیمی کنیم. تحویل سال نو منزل یکی از اقوام همسرم بودیم. بعد از نامگذاری سال جدید به نام و شعار «حمایت از کالای ایرانی» توسط مقام معظم رهبری، ما مشغول بحث پیرامون این موضوع شدیم.
کم‌کم بحث به خرید لوازم منزل جدید ما رسید؛ که کالای ایرانی بخریم یا خارجی. اکثریت جمع حاضر اصرار بر خرید کالای خارجی داشتند و مخالف خرید کالای ایرانی بودند. بحث داغِ داغ شده بود... در حین بحث همسرم که همیشه یک داستان، شعر و یا ضرب‌المثلی در گنجینه‌ی علومش نهفته دارد؛ داستانی تعریف کرد. داستان کریم خان زند و بشقاب چینی!!!
و امّا داستان از این قرار بود که …
نمایندگان انگلستان مقداری ظروف چینی به عنوان هدیه و پیشکشی تقدیم کریم خان زند می‌کنند، اما او با وجود آن ظروف چینی، همچنان در ظروف مسی غذا می‌خورد. یکی از بازرگانان به او می‌گوید: «وکیل الرعایا»، شما لایق این ظروف چینی هستید، پس چرا هنوز در ظروف مسی غذا می‌خورید؟! در همین موقع کریم خان بشقاب چینی را بر زمین زد و بشقاب تکه تکه شد، آنگاه بشقاب مسی را زمین زد و بشقاب سالم ماند. کریم خان گفت: مردم ایران باید با همین ظروف مسی آشنا و به ساخت کشور خود راضی و خرسند باشند تا تهیدست و فقیر نشوند…
این داستان جای تأمل داشت و دو نکته:
اولاً : مقایسه کیفیت دو کالا در این داستان، حاکی از آن است که باید تولیدات داخلی به لحاظ کیفیت قابل مقایسه و در سطح بالاتری از کالای خارج باشند؛ همانطور که رهبر عزیزمان بر این موضوع نیز تأکید بسیاری داشتند.
ثانیاً: اگر همه ما اینگونه تفکّری داشته باشیم و نسبت به تولید داخلی اینطور متعصب، آنوقت چشم به دست بیگانگان نمی‌دوزیم و به خودکفایی و استقلال ملی می‌رسیم، ارز ما از کشور خارج نمی‌شود، کارگر ایرانی حمایت می‌شود، بیکار نمی‌شود، تهیدست و فقیر نمی‌شود و...
?کلام آخر: دوست عزیز بشقاب چینی شکسته را به خاطرت بسپار!
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
پ. ن 1: همه با عزمی استوار، پیش به سوی حمایت از کالای ایرانی و لبیک گفتن به ندای رهبر عزیزمان.
پ. ن 2: تولید کننده داخلی به دنبال تولید کالای با کیفیت باش. (( :
15 نظر » 